Göçebelikten yerleşik yaşama geçiş sürecinde konutun biçimlenmesindeki en önemli faktörlerden biri ekonomi olmuştur. Buna bağlı olarak insanlar barınaklarını ve yaşam şekillerini değiştirerek bu süreçte mobil yaşam pratiklerini de kullanmaya başlamıştır. Günümüzde; insanların büyük şehrin yoğunluğundan, kalabalığından uzaklaşmak istemesi, 2019 yılında ortaya çıkan Koronavirüs salgını ve deprem, sel, heyelan gibi doğal afetler sonrasında mobil konutların kullanımında artışların olduğu ve olacağı açıktır. Mobil konutun üretim sektörü için oluşan talep artışı olumlu olsa da sektörde bu artışın, orantısız ve düzensiz olması kentleşme, yapım süreci, malzeme bakımından sorun olarak görülmektedir. Bu yüzden mobil konut üretiminin kontrol ve denetim altına alınması gerekmektedir. Mevcut durumda, mobil konut üretimi ile ilgili standartlarda ve mevzuatlarda yoruma açık noktalar ve keyfi uygulamalar bulunmaktadır. Dolayısıyla problemlerin ana kaynağı; ülkemizde mobil konutların üretim ve yer belirleme sürecine ait kapsayıcı bir mevzuatın olmamasıdır. Yasal düzenlemenin olmaması; mobil konutlarda kullanılan malzeme ve yapım tekniği seçimindeki sorunlar, yapının söküm aşamasında dönüştürülemeyen atıklarla karşılaşılması gibi problemlere sebep olmaktadır. Çalışmada; dünyada ve ülkemizde mobil konutlara ait yasal düzenlemeler irdelenerek, benzerlik ve farklılıkların ortaya koyularak ülkemizde mobil konutlara ait mevzuatta eklenmesi/ geliştirilmesi gereken konuların belirlenmesi amaçlanmaktadır. Çalışmanın alana mevzuat açısından katkı koyması, sürecin işlemesinde yol gösterici olması umulmaktadır.