Kronik Hepatit C Tedavisinde İnterferon- + Ribavirin İle Peginterferon- Ribavirin Kombinasyonlarının Karşılaştırılması


DEMİRASLAN H., YILDIZ O., AYGEN B., SOYUER I., GÖKAHMETOĞLU S.

VİRAL HEPATİT DERGİSİ, cilt.13, sa.1, ss.12-22, 2008 (ESCI)

  • Yayın Türü: Makale / Tam Makale
  • Cilt numarası: 13 Sayı: 1
  • Basım Tarihi: 2008
  • Dergi Adı: VİRAL HEPATİT DERGİSİ
  • Derginin Tarandığı İndeksler: Emerging Sources Citation Index (ESCI), TR DİZİN (ULAKBİM)
  • Sayfa Sayıları: ss.12-22
  • Erciyes Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Kronik hepatit C (KHC) enfeksiyonu tüm dünyada olduğu gibi ülkemizde de önemli bir sağlık sorunudur. Günümüzde pegile interferon alfa (PEG-IFN ) ve ribavirin kombinasyonu KHC tedavisinde standart kabuledilmekle birlikte, interferon alfa (IFN alfa) indüksiyon ve ribavirin kombinasyonunu ile ilgili karşılaştırmalı veriler yeterli değildir. Çalışmanın amacı KHC hastalarında ribavirinle kombine IFN-alfa indüksiyon tedavisi ile PEG-IFN-alfa 2a tedavisini karşılaştırmaktır. Çalışmaya 40 naif hasta alındı. Hastalar iki gruba ayrıldı. Birinci grupta 18 hastaya 52 hafta süreyle haftada üç gün IFN-alfa 2a (4 hafta 6 MÜ/gün ve 48 hafta 6 MÜ) uygulandı. İkincigrupta 22 hastaya 52 hafta süreyle PEG-IFN-alfa 2a 180 g/hafta uygulandı. Her iki gruba ayrıca vücut ağırlığına göre ribavirin 1000-1200 mg/gün 52 hafta süreyle verildi. Karaciğer histolojisi ve virolojik yanıt üzerine tedavinin etkileri karşılaştırıldı. İndüksiyon grubunda üç hasta ve PEG-IFN grubunda beş hasta tedavi protokolüne uyumsuzluk ve ilaç yan etkileri gibi nedenlerle çalışmadan çıkarıldı. Hastaların başlangıç demografik özellikleri değerlendirildiğinde gruplar arasında yaş dışında cinsiyet, nekroinflamasyon derecesi, fibrozis, viral yük, ağırlık, vücut kitle indeksi, karaciğer fonksiyon testleri ve hematolojik göstergeler bakımından anlamlı fark yoktu. Hastaların tamamında bulaşın parenteral yoldan olduğunu düşündüren öykü mevcuttu. Viral genotip tayini yapılan 34 hastanın tümünde genotip 1b saptandı. Her iki gruptaki hastaların erken virolojik yanıt, tedavi sonu yanıt, kalıcı virolojik yanıt, yanıtsızlık, alevlenme ve nüks oranları benzerdi. Bu oranlar IFN-alfa 2a grubunda sırasıyla %93.8, %80, %73.3, %20, %15.3 ve %8.3 iken PEG-IFN grubunda sırasıyla %90, %82.4, %76.5, %17.6, %17.6 ve %7.1 bulundu. Her iki grupta en sık görülen yan etkiler grip benzeri semptomlar, gastrointestinal sistemle ilişkili semptomlar, dermatolojik semptomlar, solunum sistemi semptomları ve psikiyatrik semptomlar idi. Yan etkilerin görülme sıklığı açısından gruplar arasında anlamlı fark gözlenmedi. Bu veriler KHC'de yüksek doz indüksiyon tedavisi ile birlikte ribavirin uygulanmasının PEG IFN-alfa kadar güvenli olduğunu göstermiştir.
Chronic HCV (CHC) infection is an important problem in our country as well as in worldwide.Although peginterferon- (PEG-IFN-alpha) plus ribavirin combination therapy is the standard approach for the treatment of CHC, data for the comparison of interferon alpha induction plus ribavirin with standard therapy is not sufficient.The aim of study is to compare PEG-IFN- 2a plus ribavirin combination with IFN- 2a plus ribavirin for treatment of the patients with naive CHC. Forty naive patients with CHC were included to this study. The patients were assigned into two groups. Eighteen patients received IFN- 2a (at a dose of 6 million units (MU)subcutaneously (sc) daily for 4 weeks and then 6MUthree times weekly for 48 weeks) plus ribavirin 1000-1200 mg/day orally for 52 weeks. The other 22 patients received PEG IFN- 2a 180 interferon alpha sc each week plus ribavirin 1000-1200 mg/day orally for 52 weeks. We evaluated the effects of treatment on virologic parameters and changes in liver histopathology. Three patients in the group and five patients in the PEG IFN group were excluded from the study due to miscellaneous reasons such as adverse effects of drugs or discordance to treatment protocol. No significant differences were observed at baseline characteristics as gender, body mass index, weight, the degree of necroinflammatory activity fibrosis. HCV viral load, possible transmission routes, liver function tests, hematological parameters and liver histopathology, except age between the two treatment groups. All patients had a history of parenteral exposure as transmission route. Viral genotyping could be studied for 34 patients and genotype 1b was detected for all of them. No significant differences were determined at rates of early virologic response, end of the treatment response, sustained virologic response, non-response, breakthrough and relaps in both groups. These rates were 93.8%, 80%, 73.3%, 20%, 15.3% and 8.3% in induction group and 90%, 82.4%, 76.5%, 17.6%, 17.6% and 7.1% in PEG IFN group, respectively. The most common adverse events in both groups were influenza-like symptoms as well as gastrointestinal, dermatologic and respiratory symptoms, and psychiatric disorders. The frequency of adverse events was similar in the two treatment groups. In conclusion, the data of the present study suggests that IFN- 2a plus ribavirin combination is as effective and safe asPEGIFN- plus ribavirin combination therapy.