Amaç: Bu çalışmada, fiziksel aktivitenin sedanter ve sedanter olmayan bireylerin yaşam tatmin düzeylerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırma nicel araştırma yöntemlerinden deneysel ve betimsel tarama modeliyle tasarlanmıştır. Araştırmaya 53 kadın (21.51 yaş ort.) ve 47 erkek (20.91 yaş ort.) olmak üzere toplam 100 gönüllü katılmıştır. Veri toplama aracı olarak kişisel bilgi formu ile Diener ve arkadaşlarının (1985) geliştirdiği Türkçe geçerlik ve güvenirlik çalışması Köker (1991) tarafından yapılan Yaşam Tatmini Ölçeği kullanıldı. Katılımcıların fiziksel aktivite düzeyleri belirlemede Harvard Step testi kullanılarak yüksek egzersiz derecesindeki bir kişinin üç farklı zamandaki kalp atım sayısındaki yavaş artma ve egzersiz sonrası normale dönüş sürelerine göz önünde bulunduruldu. Verilerin istatistiksel analizlerinde, bağımsız grupların karşılaştırılması için nonparametrik testlerden Mann-Whitney U testi kullanıldı. Bulgular: Araştırmaya katılan spor yapan ve yapmayan gönüllülerin fiziksel özellikleri ve yaşam tatmini skorları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık tespit edilmedi. Ayrıca cinsiyete göre yapılan değerlendirmelerde de istatistiksel olarak fark bulunamadı (p>0.05). Sonuç: Sedanter erkeklerde ve kadınlarda yaşam tatmini skorları düşük seviyede olması beklenirken, bu yaş grubundaki gençlerin günlük yaşamlarının hareketli olması nedeniyle yaşam tatmin skorları, fiziksel aktiviteyi yoğun olarak yapan bireylere benzer düzeyde yüksek seviyede bulundu. Ayrıca genç yaştaki kadınlar ve erkeklerin yaşam tatmin düzeyleri arasında fark olmadığı görüldü. Bu çalışmanın farklı yaş gruplarında ve farklı fiziksel aktivite düzeyindeki bireylere uygulanması neticesinde farklı sonuçların ortaya çıkacağı düşünülebilir.
Aim: In this study, the effects of physical activity on life satisfaction among sedentary and non-sedentary individuals are discussed. Methods: This quantitative study was designed with experimental and descriptive scanning models. A total of 100 students 53 female (mean age 21.51) and 47 male (mean age 20.91) in Erciyes Unıversity volunteered for the study, positive relationship couldnt found between physical activity and life satisfaction. Life satisfaction scale developed by Diener et al., (1985) was performed ın volunteers. Harvard step test was used to determine levels of physical activity in volunteers. The number of pulses of a person, who is in the high exercise level, was determined by examining his slowly increasing heart beating and rapidly returning to normal after exercise at three different times. The data obtained were evaluated using SPSS 13.0 for Windows software package program. Mann Whitney U test of nonparametric tests was used to compare the independent groups. The significance level was taken in p< 0.05. Results: In the life satisfaction scores of volunteers, who interested and uninterested in sports in the research, significant differences wasn’t found. Conclusions: While the life satisfaction scores of sedentary individuals were supposed to be at low levels, the life satisfaction scores of young people in this age group were found high as in the people who carry out physical activity intensely because of mobility of their daily lives.
