HİKMET - Akademik Edebiyat Dergisi [Journal of Academic Literature], cilt.2, sa.4, ss.17-31, 2016 (Hakemli Dergi)
Bu makâlede, geleneksel edebiyât teorilerine göre sözün ve de şiirin ilk mahallinin, “Levh” olduğu, Levh’te yer alan şiir özlerinin yani mazmûnların, şâirdeki “tab‘” ya da “meş‘ar” aynasına yansıdığı ileri sürülmüştür. Şâirin, şiiriyle sözel varlık düzlemine aktardığı şey ise, mazmûnun tab‘ ya da meş‘ar aynasına yansıyan görüntüsüdür.
In this article, it is asserted that “Levh”, according to traditional literature theories, was the first place of speech and poem, and that the essences of the poem on “Levh”, namely the mazmûns, were reflected on the poet’s mirror of “tab‘” or “meş‘ar”. What the poet transfers to the oral existence platform is the image of the mazmûn reflecting on the mirror of temperament or sense.