ÖZET:Amaç: Bu çalışmanın amacı farklı ölçü tekniklerinin metal lazer sinter (M) ve zirkonya (Z) altyapıların marjinal, aksiyel ve okluzal uyumsuzlukları üzerindeki etkisini değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: 40 adet benzer ebattaki maksiller 1. Premolar çekilmiş insan dişi prepare edildi ve rastgele 4 farklı gruba ayırıldı (n=10): Geleneksel ölçü yöntemi (CI) ile elde edilen M altyapılar (1), dijital ölçü yöntemi (DI) ile elde edilen M altyapılar (2), geleneksel ölçü yöntemi (CI) ile elde edilen Z altyapılar (3), dijital ölçü yöntemi (DI) ile elde edilen Z altyapılar (4). Elde edilen altyapıların marjinal, aksiyel ve okluzal uyumsuzlukları 30× büyütme altında bir stereomikroskop yardımıyla ölçüldü ve sonuçlar çift yönlü ANOVA ile değerlendirildi (α=0.05). Bulgular: CI-M grubundaki ortalama marjinal uyumsuzluk değeri 92 µm iken DI-M grubunda bu değer 50.1 µm; CI-Z grubunda 75.8 µm ve DI-Z grubunda 47.7 µm idi. DI yöntemi ile elde edilen altyapıların marjinal, aksiyel ve okluzal uyumsuzlukları CI yöntemi ile elde edilen altyapılardan anlamlı derecede daha düşüktü (p<0.001). CI tekniği ile elde edilen Z altyapılar M altyapılardan daha düşük marjinal ve okluzal uyumsuzluk göstermesine rağmen, DI tekniğinde her iki altyapı arasında anlamlı farklılık bulunmamktaydı (p≥0.05). Aksiyel uyumsuzluk bakımından her iki altypı arasında her iki ölçü tekniği bakımından anlamlı farklılık bulunmamıştır (p≥0.05). En yüksek okluzal uyumsuzluk değeri CI-M grubunda görüldü ve 233.2 µm idi. Sonuç: DI tekniği ile üretilen altyapıların uyumsuzluk değerleri CI yöntemi ile elde edilen altyapılardan daha düşüktür.