Son elli yıl boyunca psikologlar, üç farklı araştırma dalgası şeklinde çocukların ve ergenlerin dini düşüncelerini araştırmaktadırlar. Ancak psikologların kendi kavramsal çerçeveleri, metotları ve sonuçları konusunda oldukça farklı olmaları eğitimcilerin onların bulgularının eğitim uygulamalarına olan genel etkilerini belirlemelerini zorlaştırmaktadır. Bu makalede yazar, bu araştırmaları incelemekte, üzerinde anlaşma sağlanan ya da ihtilafa düşülen noktaları tanımlamakta, dini düşüncenin ve onun gelişiminin doğası hakkında farazi sonuçlara ulaşmakta ve bunların eğitimsel yansımalarını tartışmaktadır.