Akademik Veri Yönetim Sistemi
HİKMET - Akademik Edebiyat Dergisi [Journal of Academic Literature], cilt.7, ss.112-134, 2017 (Hakemli Dergi)
Dîvân şiiri geleneği ömrünü tamâmlayıp hayâtiyet dâiresi kapandıktan sonra geleneğin içinden önemli konular ve metinler modern denilen dönemde kimi şâirlerce yeni dil ve yeni formlarla yeniden ele alınıp şiirleştirilmiştir. Şeyh Gâlib’in Hüsn ü Aşk adlı mesnevîsi de, yazıldığı dönemden günümüze kadar pek çok şâire ilhâm kaynağı olmuş, bu çerçevede ayrıca, yeni bir dil, yeni bir form ve bir modern dönem şâirinin şiiraltı ile, yani, Fazıl Hüsnü Dağlarca’nın Şeyh Galib’e Çiçekler adlı şiir kitâbı ile yeniden yorumlanmıştır. Bu makâlede, ilk baskısı 1986 yılında yapılan bu eser Hüsn ü Aşk’a göre konumu açısından değerlendirilecek; Dağlarca’nın, geleneği ve Gâlib’i yorumlayıp yansıtma tarzı karşılaştırmalı olarak ele alınacaktır.
After the tradition of divan poetry completed its lifetime and its virtuous life was closed, important topics and texts from within the tradition have been reconsidered by poets in this modern period with new language and new forms. The mesnevi of Şeyh Galib called Hüsn ü Aşk, has been a source of inspiration for many poets from the time it was written to present day, and in this frame, has been reinterpreted with a new language, a new form and a poetical subconscious of a modern poet, that is, a poetry book called Flowers to Şeyh Galib by Fazıl Hüsnü Dağlarca. In this article, this work, which was first published in 1986, will be evaluated in terms of its position with respect to Hüsn ü Aşk; and the tradition of Dağlarca, and his interpretation and reflection of Galib will be discussed comparatively.