Research Information System
TURKISH JOURNAL OF AGRICULTURE AND FORESTRY, vol.37, no.5, pp.545-554, 2013 (SCI-Expanded)
Considering current agricultural practices and certain indicators, it is impossible to comment on sustainability of these practices. Chemical fertilizers are among such unsustainable practices. Because of increasing mineral fertilizer costs and negative environmental impacts of these fertilizers, the interest in biological nitrogen fixation is increasing within the scope of sustainable agriculture (without significant yield losses). Therefore, effects of phosphorus-solubilizing (Bacillus megatherium var. phosphaticum [M-13]) and nitrogen-fixing (Stenotrophomonas maltophilia [82] and Ralstonia pickettii [73]) bacteria and chemical fertilizer treatments on wheat yield and quality parameters were compared with control treatment in present study. Significant differences were observed among treatments with regard to entire parameters. Although the best results were observed in chemical fertilizer treatments, single, dual, and triple bacteria combinations yielded significant increases in grain filling period, number of spikes per square meter, number of kernels per spike, 1000-kernel weight, biological yield, grain yield, grain protein ratio, plant protein ratios in flowering, and physiological maturity periods. Based on these findings and considering the M-13 + 73 + 82 triple bacteria combination with regard to grain yield and protein ratios, it may be concluded that such treatments may reduce the amount of fertilizer to be used by 20%. Among the dual bacteria treatments, 73 + 82 and 82 + M-13 were found to be advantageous with regard to grain filling period, 73 + M-13 with regard to 1000-kernel weight and grain protein ratio, and M-13 + 73 and M-13 + 82 with regard to plant protein ratio in the physiological maturity period.
Çağımızın son çeyreğinde, belirgin göstergeler dikkate alındığında ekosistemi kirleten tarım uygulamalarının sürdürülebilir nitelikte olmadığı anlaşılmaktadır. Bu uygulamalardan biri de kimyasal gübrelerdir. Zirai sistemlerde artan mineral gübre maliyeti ve bu gübrelerin çevreye verdikleri zararlardan dolayı, sürdürülebilir tarım kapsamında (verimde önemli kayıplar olmaksızın) mikrobiyal kaynaklı nitrojen fiksasyonuna ilgi giderek artmaktadır. Bu amaç doğrultusunda çalışmamızda fosfor çözücü ve azot fiske edici bakterilerle kimyasal gübre uygulamalarının kontrole göre buğday veriminde karşılaştırmaları yapılmıştır. İncelenen bütün karakterler yönünden uygulamalar arasındaki farklar önemli bulunmuştur. Araştırma sonucunda, her ne kadar en iyi sonuçlar kimyasal gübrelemeyle elde edilmiş olsa da; gerek yalnız gerekse ikili ve üçlü kombinasyon halinde uygulanan bakterilerin kontrole göre tane dolum süresini, metrekaredeki başak sayısını, başaktaki tane sayısını, 1000 tane ağırlığını, biyolojik verimi, tane verimini, tane azot oranını, çiçeklenme ve fizyolojik olum dönemi bitki azot oranlarını kontrole göre önemli derecede artırdığı görülüştür. Bu artış özellikle tane verimi ve protein oranları yönünden ele alındığında M3 + 73 + 82 üçlü bakteri karışımı uygulamasının gübre miktarını %20 oranında azaltabileceği görülmüştür. Ayrıca, ikili bakteri karışımlarından 73 + 82 ve 82 + M3 yüksek tane dolum süresi, 73 + M3 yüksek 1000 tane ağırlığı ve tane protein oranı, M3 + 73 ve M3 + 82 yüksek fizyolojik olgunluk dönemi bitki protein oranları gibi parametrelerde kontrole göre daha iyi sonuç elde edilmiştir.