Akademik Veri Yönetim Sistemi
56.Ulusal Nöroloji Kongresi, Ankara, Türkiye, 28 Kasım - 02 Aralık 2020, ss.117
Amaç:
MiyasteniaGravis (MG) nöromüsküler bileşkenin otoimmün kökenli hastalığıdır. Medikal tedavisinde antikolinesteraz
ajanlar, immünsüpresifler, plazmaferez ve gamaglobülinler kullanılmaktadır. Bununla beraber bu ajanlarla klinik
remisyon oranı %15’lerdedir.Transternal olarak yapılan timektominin MG’li hastalarda hastalık remisyon oranını %60
’e kadar arttırdığı bilinmektedir.Bu çalışmada, transternal timektomi yapılan hastaların klinik verileri ve cerrahi
sonuçları ile incelenerek timektomi başarısını etkileyen faktörlerin belirlenmesi amaçlanmıştır
Gereç ve Yöntem:
Erciyes Üniversitesi göğüs cerrahisi kliniğinde 2013-20019 tarihleri arasında timektomi yapılan 26 MG hastasının
demografik verileri ve cerrahi sonuçları retrospektif olarak incelendi.Hastalar preoperatif Osserman sınıflamasına
göre gruplara ayrıldı. Takip bilgileri hastane kayıtları veya telefon görüşmeleriyle elde edildi. Hastaların timektomi
öncesindeki nörolojik muayeneleri,toraks tomografileri,asetilkolin reseptör (achr) antikor düzeyleri ve repetetif sinir
uyarım testleri not edildi. Ayrıca timektomi sonrasında hastaların şikayetlerinin olup olmadığı ve varsa şikayetlerinin
ne olduğu 6 aylık periyotlarla poliklinik muayenesi ile incelendi.
Bulgular:
Toplam 26 hastanın 14 ü kadın, 12’si erkekti. Yaş ortalamaları 45.4 idi (17-79). Hastaların %53.8’i osserman class I
,%19.2 class IIa ,%19.2 class IIb %3.8 class III ,%3.8 class IV idi. 26 hastanın 25’ine transsternal yaklaşımla maksimal
timektomi yapılmış olunup, bir hastaya genişletilmiş timektomi uygulanmıştır. Cerrahi dokunun histopatolojik
incelenmesinde %57.6 oranında timomaya ,%15.3 oranında timik hiperplazi ve %26.9 oranında normal timus
dokusuna rastlanılmıştır.Timektomi sonrasında 19 aylık takiplerinde hastaların %57.9 oranında remisyon
gösterilmiştir.Ayrıca 6 aylık periyotlarla yapılan poliklinik izlemlerinde hastaların %73.6’sında timektomi sonrası
immünsupresif dozunda azalma olduğu bildirilmiştir.Ancak hastaların %26.3’ünde timektomiye rağmen atak
sıklığında azalma olmadığı ve dirençli olduğu görülmüştür.Timektomi yapılan bir hastada miyastenik kriz nedeniyle
eksitus görülmüştür. Hastaların ilk şikayeti ile timektomi zamanı arasındaki süre ortalaması 10.5 (1-60) ay olarak
hesaplanmıştır. Dirençli sayılan %26.3 lük gruptaki hastalarda timektomi zamanı ortalama (2-48 ay) 17.2 ay olarak
saptanmıştır. Dirençli gruptaki vakaların %80’inin Osserman class IIb ve üzeri grupta olduğu saptanmıştır.
Sonuç:
Miyastenia graviste timektomi yapılan hastalarda miyastenik semptomlarda gerileme,atak sayısında azalma
saptanmıştır. Erken timektomi yapılan hastalarda remisyonda kalma oranları daha fazladır.Hastalığın kliniği
ağırlaştıkça timektomi başarısında düşme görülmüştür. Çalışmamızda kliniği hafif olan grupta timektomi erken
dönemde yapılınca oldukça etkili bir tedavi şekli olduğu tespit edilmiştir.