Akademik Veri Yönetim Sistemi
10. Ulusal Zootekni Öğrenci Kongresi, Kayseri, Türkiye, 23 Nisan 2014, ss.170
Türkiye, yüz ölçüm esas alındığında Dünya’nın 37. büyük ülkesidir. Ancak Türkiye’de hayvansal üretim, hem ülke potansiyelinin hem de ülke ihtiyaçlarının altındadır. Bir yandan nüfus artarken, diğer yandan birim başa verimlerde söze değer bir ilerleme sağlanamadığı halde koyun sayısında da ciddi düşüler yaşanmaktadır. Nitelikli, çeşitli ve ucuz üretim mevcut koyun ırkları ile ne ölçüde sağlanabilir diye incelendiğinde; hali hazırda mevcut koyun varlığımızın büyük bir çoğunluğunu yerli düşük verimli ırklar oluşturmaktadır. Hayvancılıkta üreme, türün devamını sağlamasının yanı sıra, çeşitli verimlerin kaynağı olması nedeniyle de doğrudan üretimin ekonomikliliğini belirlemektedir. Üreme konusundaki teknolojik gelişmelerin başında hayvanların kızgınlıklarının toplulaştırılarak kuzu verimlerinin artırılması gerekmektedir. Koyunculukta ileri ülkelerde yaygın bir şekilde kullanılan hormon uygulamaları, Türkiye’de özellikle Marmara ve Batı Anadolu Bölgesinde kuzu üretiminin artırılıp et açığının kapatılmasında, genetik çalışmalar yanında ikinci bir yol olarak önem kazanmaya başlamıştır. Geleneksel koyun yetiştiriciliğinde yılda tek doğum yaygın ve hakimdir. Ancak entansif koyunculukta yılda tek doğumla elde edilen kuzu geliri ekonomik olmamaktadır. Bu bağlamda hem ülkemizin kırmızı et ihtiyacını karşılamak hem de et ithalatını azaltmak amacıyla küçükbaş hayvanlardan daha fazla yavru alınması amacıyla uygulanan kızgınlık senkronizasyon metodları ve mevsim dışı yavrulatma olanakları bu çalışmanın konusu olmuştur.