Öğretmeyi öğrenmek uzun bir gelişimsel süreç olarak ele alındığında, yansıtıcı düşünmenin önemli bir yeri olduğu görülür. Bu durum çalışması, İngilizceyi yabancı dil olarak öğreten bir katılımcının yansıtıcı düşünmesine odaklanmaktadır. Katılımcı, yazılı üretimdeki söz sorunlarını inceleyerek 12 haftalık yansıtıcı düşünme sürecine dâhil olmuştur. Bu süreç, beş kez tekrarlanan iki aşamalı işlemden oluşmaktadır. İlk aşama yansıtıcı yazılar ve grup tartışmaları yoluyla söz sorunları üzerine düşünmeyi, ikincisi ise yansıtıcı yazılar ve görüşmeler yoluyla sınıf uygulaması üzerine düşünmeyi kapsamaktadır. Keşfedici sıralı desene sahip bu çalışmada, öğretmenin yansıtıcı düşünmesine dayanan veri önce nitel, sonra nicel olarak analiz edilmiştir. Nitel analiz, Ho ve Richards (1993) ile Farrell (1999) tarafından sunulan betimleyici ve eleştirel yansıtıcı düşünme sınıflamasına dayanmaktadır. Nicel analiz ise tek yönlü uyum iyiliği ki kare testine dayalı olarak yapılmıştır. Sonuçlar, katılımcının sınıflamada geçen konuların çoğuna değindiğini ve en çok değindiği üç konunun öğrenci sorunları, yaklaşım betimlemesi ve derslerin olumlu değerlendirmesi olduğunu ortaya koymuştur. Genel bir değerlendirme, katılımcının eleştirel yansıtıcı düşünmesinin, betimleyici yansıtıcı düşünmesinden daha sık ortaya konduğunu ve bunun çoğunlukla öğretimi değerlendirmeye yönelik olduğunu göstermektedir. Ayrıca, katılımcıda eleştirel yansıtıcı düşünme alanında gelişim de gözlemlenmiştir. Nicel analizlerin hepsinde istatiksel olarak anlamlı sonuçlar çıkmıştır. Genel anlamda katılımcının yazı, tartışma ve görüşmelerindeki yansıtıcı düşünmesi, ona bağlamına yanıt verme, bilinçli düşünme ve bilgisiyle öğretme eylemini bütünleştirme fırsatı vermiştir. Böylelikle bu çalışmanın katılımcının mesleki gelişimine katkıda bulunmuş olması beklenmektedir.