Genellikle yemek hazırlamak ve pişirmek için kullanılan mutfak, mimari bir öge ya da evin bir bölümü olmanın ötesinde bir yere sahiptir. Beslenme ihtiyacının giderilmesinde bir geçiş alanı olarak, tarihten bu yana, aynı zamanda ateşi kontrol eden mutfak, ısınma ihtiyacının da giderilmesini sağladığından, çoğu kez evin kalbi olmuştur. Bu gibi işlevleriyle mutfaklar, sosyal yaşamın önemli bir mekânıdır. Mutfak alanları, birçok kültürde kutsal kabul edilmiş, ayinlerde başlıca yeri aldığı gibi, tek başına bir tanrı ya da tanrıça olarak kutsallaştırılmış ve yüceltilmiştir. Bu mekânı daha iyi anlayabilmek amacıyla bu çalışmada, Antep şehir merkezi örneğinden yola çıkarak, geleneksel yapılardan farklı bir mimariye sahip evlerdeki mutfak düzenlemeleri ve mutfağın gündelik yaşamdaki yerine bakılmaktadır. Günümüzde, insanların beslenme etkinlikleri ile mutfak düzenlemelerinin bağıntılı olduğu varsayımından yola çıkılarak, mutfak düzenlemelerine dair gerekçeler ve bu mekanın gündelik yaşama göre şekilleniş biçimleri, işlevsel açıdan değerlendirilmektedir.

Buna göre, Antep’te mutfak bölümünün gündelik yaşam ve insan ilişkileri düşünülerek; yöresel düzene bağlı olarak şekillendiği görülmüştür. Mutfaklar, büyük olmalarının yanında sosyal ilişkilerin yaşandığı ve yaşatıldığı bir alan olma işlevine sahiptir. Ancak mutfaklarda ekonomik farklılıkların belirleyici olduğu görülmüştür. Yanı sıra, mutfakların düzenleniş ve kullanılış biçimlerinde ekonomik yapıdan aile yaşamına kadar çeşitli sosyal ögelerin etkisi de bulunmaktadır. Öncelikle kadınların çoğunlukla ev hanımı olması sebebiyle geleneksel beslenme sistemi devam edebildiğinden, mutfaklar da bu durumdan uzak kalmamıştır.