Çocukların kronik olarak şiddete maruz kalmaları, şiddetin düzeyi düşük bile olsa, sosyal gelişimlerini olumsuz olarak etkilemektedir. Dlgili alan yazın incelendiğinde, şiddeti önleme programlarının erken yaş gruplarına yönelik olmasının daha etkili ve ekonomik olduğu belirtilmesine karşın programların büyük bir çoğunluğunun ergen gruplarını hedef aldığı görülmektedir. Bu amaçla bu çalışmada okul öncesi dönemdeki (3-6 yaş) 62 çocuğun şiddete
maruz kalma düzeylerini belirlemek için Şiddete Maruz Kalma Ölçeği’nin (VEX-Violence Exposure Scale; Fox ve Leavitt, 1995) Türkçe’ye uyarlaması yapılmış formu bireysel mülakat yöntemi kullanılarak uygulanmıştır. Bulgular, okul öncesi dönem çocuklarının ev, okul ve mahalle ortamında çoğunlukla hafif düzeyde şiddete maruz kaldığını, ancak çocukların rapor ettikleri ciddi düzey şiddet olaylarının hemen hemen hepsinin ise mahalle ortamında gerçekleştiğini göstermektedir
Children’s chronic exposure to violence negatively affects their social development even though the level of violence is low. In the available literature, implementing prevention programs at early ages is suggested due to being more effective and economic. Nevertheless, most of the violence prevention programs target adolescents. Therefore, in this study, violence exposure levels of 62 children (3-6 ages) are examined through Violence Exposure Scale (VEX-Violence Exposure Scale; Fox and Leavitt, 1995). The adapted version of VEX is administered through individual interviews. The results indicated that at all settings (home, school, and neighborhood) preschool children exposed to mild violence more than severe violence and almost all of the reported severe violence incidents occurred in the neighborhood setting.