Tarihin kayıt altına aldığı en eski devirlerden beri çok dilli bir bölge olan Dağıstan’da, Ortaçağ’dan itibaren Türk lehçeleri ortak iletişim aracı olmuşlardır. Dağıstan sınırları içerisinde konuşulan Azerbaycan Türkçesi, Kumuk Türkçesi ve Nogay Türkçesi, ülkenin değişik bölgelerinde farklı oranlarda etkili olmuştur. Hususiyetle Kumuk Türkçesinin tesiri Dağıstan hudutlarının dışına taşmıştır. 1917 yılında Kuzey Kafkasya Cumhuriyetinin ilan edilmesi sonrasında, uygulamada zaten mevcut olan bu durum resmî hâle gelmiştir. Fakat bu devletin Kızıl Ordu tarafından yıkılmasını müteakip, Sovyet yöneticileri, Türkçenin Kafkasya’daki nüfuzunu bertaraf etme çalışmalarına başlamışlardır. Bu duruma rağmen Dağıstan’ın mahallî komünist yöneticileri Türkçeyi 1930 senesine kadar eğitim dili olarak muhafaza etmeyi başarmışlardır. Bu tarihten itibaren uygulanmaya başlanan dil, eğitim, milliyetler ve göç siyasetleri sonucunda Avarca, Lezgice, Dargıca vs. gibi Kafkas dilleri resmiyet kazanarak eğitim-öğretim ve basın dilleri hâline gelmişlerdir. Bunun sonucunda bu diller günümüzde yüzbinlerce kişi tarafından kullanılır duruma gelmiş ve Türkçenin Dağıstan’daki etkisi azaltılmıştır. Bilhassa Avarca, uygulanan milliyetler siyasetinin bir sonucu olarak Dağıstan’da başlıca dil hâline gelmiştir.