Atıf İçin Kopyala
Güntürk İ., Dağlı F., YAZICI C., KÖSE S. K.
40. Ulusal Fizyoloji Kongresi, Kayseri, Türkiye, 2 - 06 Eylül 2014, ss.117
-
Yayın Türü:
Bildiri / Tam Metin Bildiri
-
Basıldığı Şehir:
Kayseri
-
Basıldığı Ülke:
Türkiye
-
Sayfa Sayıları:
ss.117
-
Erciyes Üniversitesi Adresli:
Evet
Özet
Amaç: Tiroid bezinin normalden çok çalışarak, aşırı Amaç: miktarda tiroid hormonu üretmesi ve plazmada triiyodotironin (T3) ve tiroksin (T4) düzeylerinin yükselmesi hipertiroidi olarak tanımlanır. Hipertiroidi hücresel metabolik hız ve serbest radikal üretimini artırırken diğer taraftan da antioksidan moleküllerin düzeylerini azaltır ve böylece oksidatif strese yol açar. Bu çalışmada, farklı sürelerde L-tiroksin uygulanarak deneysel hipertiroidi oluşturulan sıçanların böbrek dokusu malondialdehit (Malondialdehid; MDA), protein karbonil bileşikleri (Protein Carbonyl Content; PCC) ve tiyol düzeylerinin değişimini incelemek amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Wistar albino, 36 erkek sıçan; kon Gereç ve Yöntem: trol (Kont; 12 sıçan), hipertiroidi-1 (T10; 12 sıçan), hipertiroidi-2 (T20; 12 sıçan) olmak üzere 3 gruba ayrıldı. Hipertiroidi oluşturmak için sıçanlara, 0,01 M NaOH içinde çözülmüş 300 µg/kg sıçan vücut ağırlığı/gün L-tiroksin 10 gün (T10 grubu) ve 20 gün (T20 grubu) süreyle intraperitoneal olarak uygulandı. Başlangıç ve final plazma serbest T3 düzeyleri ölçülerek, hipertiroidi doğrulandı. Kontrol grubuna eşit hacimde çözücü uygulandı. Çalışma sonunda böbrek dokularında MDA, PCC ve tiyol düzeyleri ölçüldü. Sonuçlar SPSS istatistik programıyla değerlendirildi.
Bulgular: T10 ve T20 grupları böbrek MDA düzeylerin Bulgular: in kontrol grubundan daha yüksek olduğu; ancak kendi aralarında anlamlı bir fark olmadığı görüldü. Böbrek PCC düzeylerinin sadece T20 grubunda kontrole göre yükseldiği, T10 grubunda ise kontrolle istatistiksel fark vermediği saptandı. Hem 10 gün hem de 20 gün L-tiroksin uygulanan sıçanların böbrek dokusu tiyol değerlerinin kontrole göre azaldığı; daha uzun süre L-tiroksin uygulamasının doku tiyol değerlerini daha anlamlı derecede düşürdüğü belirlendi.
Sonuçlar: On gün L-tiroksin uygulamasının, lipid peroksidasyonunu artırdığı buna karşılık protein oksidasyonunu etkileyemediği belirlendi. Yüksek böbrek dokusu PCC değerleri ile yansıtıldığı gibi, ancak 20 gün L-tiroksin uygulaması ile protein oksidasyonu oluşturulabildiği söylenebilir. Önemli bir antioksidan bileşen olan doku tiyol düzeylerinin ise; süreye bağımlı olacak şekilde, artan L-tiroksin uygulaması ile daha da azaldığı tespit edildi. Artan doku MDA ve PCC değerleri ile azalan tiyol seviyeleri göz önüne alındığında; eksojen L-tiroksinle oluşturulan hipertiroidinin oksidatif strese neden olduğu söylenebilir