Derrida yirminci yüzyıl felsefesinde olağanüstü bir etki yaratır. Bu felsefe yaygın olandüşüncelere karşı adeta bir meydan okumadır. Derrida felsefesi ile bildiğimiz anlamlardanbilmediklerimize erişir, alışkanlıklarımızı bir kenara koyarak metinlerde farkı ve sonsuzanlamları aramaya koyuluruz. Dolayısıyla Derrida bizlere alışılmışın dışında bir felsefesunar. Batı metafiziğine getirdiği eleştiriler doğrultusunda felsefesine yön veren Derridaya göz ardı edilmiş kavramlara işaret eder ya da sözcük oyunları kurarak bizleri yeniterimlerle tanıştırır. Bu doğrultuda Derrida Batı metafiziğinde mevcut olan karşıtlıklarınve tek bir hakikat, öz anlayışının şiddet içerdiği fikrini savunur. Bu makalede, bu varsayımdanhareketle, ilk olarak Derrida’nın Batı metafiziği eleştirisine değinilecek ve budoğrultuda ele aldığı söz ve yazı karşıtlığına açıklık getirilecektir. Sonrasında ise bu temelsizşiddet karşısında Derrida’nın nasıl bir tavır alıp felsefesine nasıl bir yön verdiğinedeğinilecektir.
Derrida has an extraordinary influence on twentieth century philosophy. This philosophy is a challenge to common ideas. With Derrida’s philosophy, we access what we do not know from the meanings we know, and we set aside our habits and set out to search for différance and infinite meanings in texts. So Derrida offers us an unorthodox philosophy. Derrida, who guided his philosophy in line with his criticisms of Western metaphysics, either points to ignored concepts or introduces us to new terms by establishing word games. In this direction, Derrida advocates the idea that the contradictions existing in Western metaphysics and the understanding of a single truth and self are violent. In this article, based on this assumption, Derrida’s criticism of Western metaphysics will be mentioned first and the opposition of words and texts that he deals with in this direction will be clarified. Afterwards, it will be mentioned how Derrida took an attitude and directed his philosophy in the face of this baseless violence.
