ADAM AKADEMİ SOSYAL BİLİMLER DERGİSİ, cilt.9, sa.1, ss.1-35, 2019 (Hakemli Dergi)
Sultan II. Abdülhamid yönetimine karşı baştan itibaren güçlü bir siyasî muhalefet mevcuttu.
İlk zamanlar muhalefet hareketlerinde yer alanlar çoğunlukla sivil ve askerî bürokratlar idi.
Muhalefetin hedefi padişahı tahttan indirmek ve parlamento seçimlerini yenilemek idi. Başlangıçta
bürokratik bir darbe düşünüldüyse de bu girişimler her defasında Sultan ve adamları tarafından
etkisiz hale getirildi. İlerleyen zamanlarda siyasî muhalefet hareketlerinde öncülüğün askerî okul
öğrencilerine geçtiği görülmektedir. 1890’lı yıllarda öğrenciler tarafından kurulan gizli örgütler,
1900’lü yıllarda geniş çaplı taraftar elde etmişti. Çalışmalar giderek daha fazla kamuoyuna mal
olmaya başladı. Bu yıllarda Harbiye Mektebinde öğrenci olanlar, 1908’de ordu mensubu olarak
isyan ettiler. Önce parlamento açıldı, sonra da Sultan Abdülhamid tahttan indirildi. Bu makalede
süreçte en etkili rolü oynayan Harbiye Mektebi’ndeki siyasî muhalefet hareketleri incelenmektedir.
Araştırmamız arşiv belgeleri ile birinci ve ikinci el kaynaklara dayanılarak hazırlanmıştır
There was a strong political opposition from the beginning against the rule of Sultan Abdulhamid
II. In the early times, the people involved in the opposition movements were mostly civilian and
military bureaucrats. The aim of the opposition was to remove the Sultan from the administration
and renew the parliamentary elections. Previously, a bureaucratic coup was conceived, but
these attempts were rendered ineffective by the Sultan and his men each time. In the following
times, it is seen that the political opposition leadership passed to the military school students.
The secret organizations established by the students in the 1890s had acquired large-scale fans
in the 1900s. The activities began to cost more and more public opinion. The students studying
in the military academy in these years rebelled as the army officers in 1908. The Assembly was
opened firstly, then Sultan Abdulhamid was removed from the throne. In this article, the political
opposition movements in the Ottoman Military Academy, which played the most effective role in
the process, are examined. Our study was prepared based on primary and secondary sources
with archive documents.