Bu makalenin amacı, Oscar Wilde’ın, kapitalist Viktoria toplumunda gösterdiği sosyal bilince sahip duruşunu
onun çocuk hikayelerinden “Mutlu Prens” bağlamında sergilemektir. Wilde’ın günümüze kadar her alanda
‘Sanat Sanat İçindir’ parolasını savunan ve sanatçının okuyucuya karşı yükümsüz olduğunu, aynı zamanda
da ahlâkî açıdan bir zorunluluğu olamayacağını ileri süren estetik akımla özdeşleştirildiği su götürmez bir
gerçektir. Ancak, Wilde’ın başlıca masalları, daha derin bir ahlâkî yükümlülük ve örtülü bir eleştiri boyutu ile
bu iddiayla çelişir gibi görünmektedir.
Oscar Wilde’ın “Mutlu Prens” adlı masalı görünürde, bir prensin altın heykeli ile bir küçük kırlangıçın,
şehirlerinde yaşayan fakirlere ve ezilenlere yardım etme çabalarının romantik öyküsünü anlatır. Ancak, daha
derin bir inceleme göstermektedir ki bu öykü batılı kapitalist ideolojilere karşı çok daha etkin bir eleştirel
Marxist bakışa sahiptir. Bu bağlamda, zamanının sosyal konulardan uzak, ünlü estetik sanatçısı Wilde, ahlâkî
amaçlar güden, Marxist düşüncenin bir savunucusu olarak da değerlendirilebilecektir.
The aim of this article is to display the socially conscious stance of Oscar Wilde in the capitalist Victorian
society with a deeper vision of it in his children’s stories, especially “The Happy Prince”. It is an indisputable
fact that Wilde has always been associated with the aesthetic movement of ‘Art for Art’s Sake’, which
supported the irresponsibility of the artist towards the reader or audience and defiance of moral obligations.
However, Wilde’s major fairy tales seem to be contradicting with this claim with their deep moral code and
veiled criticism of the present situation of the society.
Oscar Wilde’s “The Happy Prince” tells, on the surface level, the romantic story of a golden statue of a prince
and a little swallow in their struggle for helping the poor and the suppressed in their city. On a deeper level,
the story takes a much more critical vision and functions as a Marxist criticism of the capitalist western
ideologies. In this respect, the famous irresponsible aesthete of his time may be regarded as an employer
of Marxist thinking with a moral purpose