Akademik Veri Yönetim Sistemi
Adli Tıp Bülteni, cilt.30, sa.2, ss.131-136, 2025 (Hakemli Dergi)
Amaç: Bu çalışma, Türkiye’de adli diş hekimliği alanındaki lisansüstü tezlerin metodolojik durumunu incelemeyi amaçlamaktadır. Literatürde bu alana dair kapsamlı bir değerlendirme bulunmadığından araştırma önemli bir boşluğu doldurmaktadır.
Yöntem: Türkiye Ulusal Tez Merkezi’nde (www.tez.yok.gov.tr), “Adli Diş”, “Adli Diş Hekimliği”, “Adli Odontoloji”, “Adli Bilimlerde Diş” ve “Adli Tıp ve Diş Hekimliği” anahtar kelimeleriyle 1999-2025 arasında tamamlanan yüksek lisans, doktora ve uzmanlık tezleri taranmıştır Veriler frekans dağılımları ve Ki-kare testleriyle analiz edilmiştir.
Bulgular: Toplam 41 tez değerlendirilmiş; bunların 7’si yüksek lisans, 16’sı doktora, 16’sı diş hekimliği uzmanlık, 2’si tıpta uzmanlık düzeyindedir. En yoğun üretim 2022’de (%19.5) gerçekleşmiştir. Çalışmaların %92.7’si devlet, %7.3’ü vakıf üniversitelerinde yapılmıştır. Kadın araştırmacılar (%58.5) erkeklerden daha fazla katkı sunmuştur. Danışmanlarda profesörler (%61) öne çıkmıştır. Konu olarak radyografik kimlik tespit yöntemleri (%46.3) baskın olup, yapay zekâ ve hukuki içerikli çalışmalar (%9.8) sınırlı kalmıştır. Laboratuvar temelli araştırmalar (%31.7) en sık kullanılan yöntemdir.
Sonuç: Türkiye’de adli diş hekimliği tezleri metodolojik çeşitlilikten yoksundur; yenilikçi tekniklerin kullanımı düşük (%9.8) ve üretim büyük ölçüde İç Anadolu’da yoğunlaşmaktadır (%46.3). Bu sınırlılıkların disiplinler arası iş birlikleri ve metodolojik eğitimlerle aşılması önerilmektedir.
Anahtar Kelimeler: Lisansüstü Eğitim, Tez, Adli Bilimler, Diş Hekimliği, Adli Odontoloji
Objective: This study aims to examine the methodological status of postgraduate theses in forensic dentistry in Türkiye. Since there is no comprehensive evaluation of this field in the literature, the research fills an important gap.
Methods: Theses completed between 1999 and 2025 were retrieved from the Turkish National Thesis Center (www.tez.yok.gov.tr) using the keywords “Forensic Dentistry,” “Forensic Odontology,” “Forensic Sciences and Dentistry,” and “Forensic Medicine and Dentistry.” Data were analyzed through frequency distributions and Chi-square tests.
Results: A total of 41 theses were evaluated: 7 master’s, 16 doctoral, 16 dentistry specialization, and 2 medical specialization. The highest output was in 2022 (19.5%). Most studies were conducted in state universities (92.7%), with a smaller proportion in private institutions (7.3%). Female researchers (58.5%) contributed more than males. Professors dominated supervisory roles (61%). Radiographic identification methods were the most common topic (46.3%), while AI-based and legal studies remained limited (9.8%). Laboratory based research (31.7%) was the most frequent design.
Conclusion: Postgraduate studies in forensic dentistry in Türkiye lack methodological diversity, show limited adoption of innovative
techniques (9.8%), and are regionally concentrated (46.3% in Central Anatolia). Interdisciplinary collaborations and methodological training are recommended to overcome these limitations.
Keywords: Postgraduate Education, Thesis, Forensic Sciences, Dentistry, Forensic Odontology