Doğu Akdeniz ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde karpuz solgunluk hastalığı etmenlerinin yaygınlıkları ve patojenisiteleri

Kurt Ş., Derviş S., Soylu E. M., Tok F. M., Baran B., Soylu S., ...Daha Fazla

IV. GAP Tarım Kongresi, Şanlıurfa, Türkiye, 1 - 04 Ağustos 2005, cilt.1, sa.1, ss.1385-1388

  • Yayın Türü: Bildiri / Tam Metin Bildiri
  • Cilt numarası: 1
  • Basıldığı Şehir: Şanlıurfa
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.1385-1388
  • Erciyes Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Doğu Akdeniz ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde 2004 yılında karpuz ekim alanlarında solgunluk hastalığının etmeni, yaygınlıkları ve patojenisitelerini belirlemek için survey yürütülmüştür. Toplam 91 karpuz tarlasında (1366 da) gerçekleştirilen çalışmada, ortalama hastalık oluşum düzeyi, en düşük %18,8 ile Mersin’ de saptanırken, en yüksek hastalık oluşumu %51,0 ile Diyarbakır’ da belirlenmiştir. Hastalık yaygınlığı en yüksek Adana’ da belirlenirken bunu, %46,2 ile Adıyaman ve %42,1 ile Mersin izlemiştir. Öte yandan hastalık yaygınlığı, en düşük %27,3 ile Diyarbakır’ da belirlenmiştir. Karpuz bitkisinin kök ve kökboğazının lezyonlu kısımlarından PDA ortamında yapılan izolasyonlarda gelişen fungusların incelenmesi sonucu, bu etmenler Verticillium albo-atrum Reinke & Berthier, V. dahliae Kleb. ve Fusarium oxysporum Schlechtend.: Fr. f.sp. niveum (E.F.Sm.) W.C. Snyder & H. N. Hans olarak tanımlanmıştır. İzole edilen solgunluk patojenlerinin %76’ sı Fusarium oxysporum f.sp. niveum, %16’ sı V. dahliae ve %8’ i V.  albo-atrum olarak kaydedilmiştir. Solgunluk hastalığına duyarlı ve spor süspansiyonu (106 konidi/ml) ile inokule edilmiş Sugar Baby karpuz çeşidi kullanarak pipet yöntemi ile yürütülen 3 haftalık patojenisite çalışması sonucunda, solgunluk patojenlerinin tüm izolatlarının %42,9 -100 arasında değişen virülensliğe sahip olduğu belirlenmiştir.          

A survey was conducted to determine the causal agents, and their prevalence and pathogenicity of wilt disease in the watermelon growing areas in 2004 in eastern Mediterranean and southeastern Anatolian regions. In the study performed in totally 91 (1366 da) watermelon fields, the mean disease incidence was lowest in Mersin with 18.8% and highest in Diyarbakır with 51.0%. Disease prevalence was lowest in Diyarbakır with 27.3% and highest in Adana, followed by Adıyaman with 46.2% and Mersin with 42.1%. Isolations on PDA from diseased root and crowns of watermelon plants revealed that these fungi were identified as Verticillium albo-atrum Reinke & Berthier, V. dahliae Kleb. and Fusarium oxysporum Schlechtend. : Fr. f.sp. niveum (E.F.Sm.) W.C. Snyder & H. N. Hans. Of wilt fungi obtained, 76% was isolated as  Fusarium oxysporum f.sp. niveum, 16% as V. dahliae and 8% as V.  albo-atrum. Pathogenicity performed for 3 weeks using cv. Sugar Baby, a susceptible cultivar against wilt pathogens, inoculated with spore suspension (106 conidia/ml) using pipette method indicated that all isolates of wilt pathogens were virulent at a level of 42.9 to 100%.