Akademik Veri Yönetim Sistemi
Uluslararası Katılımlı XVI. Ortaçağ-Türk Dönemi Kazıları ve Sanat Tarihi Araştırmaları Sempozyumu (18–20 Ekim 2012), Sivas, Türkiye, 18 - 20 Ekim 2012, cilt.1, ss.35-51
Arşiv belgeleri, birçok bilim dalı için önemli veriler sunan özgün kaynaklar niteliğindedir. Belgeler, özellikle mimarlık ve sanat tarihi açısından yapıların inşa, onarım ve organizasyon sürecini aydınlatıcı bilgiler içermektedir. Bildiri konusunu oluşturan Huvand Hatun Camisi’nin Osmanlı Dönemi’nde geçirdiği onarım ve eklemeler bu bağlamda ele alınmıştır. Yapı hakkında Kayseri Şeri’yye Sicil Defterleri ve Başbakanlık Osmanlı Arşivleri’nde bulunan belgeler taranmış ve tespit edilen belgelerden yola çıkılarak yapıdaki onarım ve eklemelerin izleri sürülmüştür. Bu inceleme neticesinde, yapının farklı dönemlerde onarım ve eklemelere tabii tutulduğu ortaya çıkmıştır. Onarım ve ekleme süreçleri incelendiğinde, tüm bu çalışmaların belirli bir plan ve program dâhilinde gerçekleştirildiğini göstermektedir. Bu veriler, henüz modern restorasyon kurallarının ortaya konmadığı bir dönemde bile Osmanlıların benzeri bir yöntem izlediğini ortaya koymaktadır.
Archive documents, for many scientific branches, are unique sources that offer many data of importance. The documents contain valuable information, for especially architecture and history of arts, on construction, restoration and organization processes of buildings. Huvand Hatun Mosque, the subject of the paper, is discussed in terms of renovations and additions, in this context. Documents available in Kayseri religious court books of time, and in Prime Ministry Archives for Ottoman Empire have been inspected, and renovation and addition processes' have been traced on specified documents. As a result of the inspection, it is concluded that the construction has been subject to renovation and addition processes in various eras. Inspecting renovation and addition processes, it is concluded that those processes are held in a planned fashion. The information extracted from the documents also suggest that Ottomans followed an approach which is similar to modern restoration tecniques, at a time that modern restoration rules and guidelines did not even exist.